Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Ευρετής χρονολογείται τον 18ο αιώνα. Το 1744 ήταν χτισμένα μόνο τα δύο κλίτη ενώ το 1909 χτίστηκε και το τρίτο. Αρχικά ανήκε στην οικογένεια Κάππαρη, από την οποία δωρήθηκε το 1855 στην κοινότητα Χίου και έγινε ενοριακός.

Σύμφωνα με την παράδοση στην περιοχή Βαρβάσι υπήρχε ναός με ένα κτήμα γύρω του, όπου έμεναν οκτώ μοναχές. Ένα βράδυ μία από αυτές είδε ένα θεόσταλτο όνειρο ότι υπάρχει μία εικόνα στην περιοχή Κοντάρι της Χίου. Το πρωί πήγαν εκεί και τη βρήκαν με τρία κεριά αναμμένα πάνω της. Οι μοναχές την πήραν και την πήγαν στο κτήμα τους. Την επόμενη μέρα μόλις ξύπνησαν για να κάνουν την καθιερωμένη Λειτουργία είδαν με έκπληξη ότι η εικόνα έλειπε. Έψαξαν και βρήκαν την εικόνα στο σημείο που είναι σήμερα η εκκλησία, να είναι κρεμασμένη πάνω σε μία μουσκουλουργιά, ένα δέντρο με πολλά αγκάθια. Οι μοναχές την πήραν και την πήγαν πίσω στο κτήμα. Αυτό ξανάγινε άλλες δύο φορές. Την τρίτη φορά οι μοναχές κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής έκτισαν εκκλησία και τοποθέτησαν μέσα την εικόνα. Αρχικά όταν βρήκαν την εικόνα, ονόμασαν την εκκλησία "Ευρεθή" και αργότερα πήρε το όνομα που έχει σήμερα "Ευρετή". Σύμφωνα με μαρτυρίες η εικόνα γύριζε από σπίτι σε σπίτι όπου υπήρχε άρρωστος. Αν η εικόνα βάραινε ο άρρωστος θα πέθαινε ενώ αν λάφραινε ο άρρωστος θα ζούσε. Η εικόνα της Παναγίας της Ευρετής συνδέθηκε θαυματουργικά με το μοναστήρι της Πλακιδιώτισσας στην Καλλιμασιά. Σύμφωνα με τον Ζολώτα, η εκκλησία της Ευρετής αφιερώθηκε στη μονή Πλακιδιώτισσας. Κάθε χρόνο μια εβδομάδα πριν τις 21 Νοεμβρίου οι μοναχές της Μονής με γυναίκες του χωριού παίρνουν την εικόνα και τη μεταφέρουν με τα πόδια στην Καλλιμασιά. Σημαντικότερα κειμήλια του ναού είναι μία κολυμπήθρα του 1836, Ευαγγέλια του 18ου αιώνα και ένα δισκοπότηρο του 1845. Πιθανότατα αυτά προέρχονταν από τη Ρωσία. Ο ναός πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου στην εορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.