Είναι ένα έθιμο που χάνεται στο βάθος του χρόνου και που η γιαγιά Μαριάνθη μαζί με το Νικόλα, διασώζουν στις μνήμες τους με ρίμες και τραγούδια από την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν οι καμπάνες ήταν… δεμένες και όταν το κρόταλο έπαιζε αυτό το ρόλο, προαναγγέλλοντας κάποιο σημαντικό γεγονός. Παραμονή του Αγίου Νικολάου ένας χωριανός έπαιρνε το κρόταλο ή κόρταλο στη Μεστούσικη ντοπιολαλιά από το εκκλησάκι του Άι Νικόλα και γυρνούσε στα δρομάκια του χωριού χτυπώντας το και προαναγγέλλοντας με αυτό τον τρόπο ότι αύριο είναι μεγάλη γιορτή, γιατί τιμάται ο Άγιος των ναυτικών. Αυτά τα έθιμα κρατούν ζωντανή τη μνήμη και φανερώνουν το μεγαλείο που κρύβουν των Ελλήνων οι Κοινότητες.